1821 rekomendowany list z Wilna adresowany do ambasady rosyjskiej w Paryżu na ręce "Kawalera wielu Orderów" księcia Adama Czartoryskiego, pięknie odbity stempel nadawczy "Wilna"< (Dobin 05.3.02, stosowany w latach 1806-22) z odręcznie wpisaną datą "17 marca", skierowany nietypową drogą przez Austrię (zamiast przez Prusy) - austriacki tranzytowy stempelek pochodzenia "RUS" (Dobin 28, stosowany na granicy w Brodach latach 1820-37), dalej przez ziemie Związku Szwajcarskiego do granicy z Francją, gdzie w alzackim miasteczku granicznym Huningue odciśnięto ramkowy stempelek AUTRICHE PAR HUNINGUE (stosowany w kolorze czerwonym od 1819), francuski stempelek pochodzenia "AT"; liczne adnotacje taryfowe, a na odwrocie adnotacja "N 5 Recomanndirt" i francuski dwuobrączkowy datownik odbiorczy z datą "26 Mars 1821" (stosowany od 1806); pięknie udokumentowana droga pocztowa; list zachował sie w wyśmienitym stanie; gwarancja: Mikstein, Mikulski.

Adam Jerzy książę Czartoryski – polski mąż stanu, w 1792 otrzymuje Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari za udział w bitwie pod Grannem w czasie wojny polsko-rosyjskiej, w latach 1804–1806 minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego, wielki podkomorzy dworu Mikołaja I Romanowa, od 1815 roku wiceprezes Rządu Tymczasowego Królestwa Polskiego, następnie senator-wojewoda Królestwa Kongresowego, w wyniku intryg wielkiego księcia Konstantego i komisarza Nowosilcowa wycofuje się z polityki; w czasie Powstania Listopadowego staje na czele Rządu Narodowego, po upadku powstania (car wydał na niego wyrok śmierci) na emigracji we Francji, od 1833 w Paryżu kieruje konserwatywno-liberalnym obozem politycznym "Hotel Lambert" (od nazwy zakupionego przez niego pałacu na Wyspie św. Ludwika), jego gośćmi byli m.in.: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Fryderyk Chopin; aktywnie działa na rzecz odbudowy Polski, szczególne nadzieje upatruje w konflikcie rosyjsko-tureckim, wierzył, że sytuacja po Wiośnie Ludów doprowadzi do konfliktu państw zachodnich z Rosją, co pozwoli na wskrzeszenie Polski; w wojnie krymskiej (1853-1856) patronuje polskim formacjom zbrojnym w Turcji, po pokoju paryskim w 1856 wycofuje się z czynnego życia politycznego.