1921 Powstanie Słuckie - wydanie Nadzwyczajnej Rady Słucczyzny, nadruk białoruskiej Pogoni, skrótu rosyjskiego brzmienia nazwy Rady i nominału w walucie kopiejkowej, przygotowane jako znaczki opłaty za doręczanie listów w Słucku, niedoszłe do obiegu - dwa znaczki na widokówce skasowane 23.1 datownikiem Baranowicze (wyróżnik "*b*") w kolorze czerwonym, karta adresowana do J.Bluge w Warszawie; ilustrację prezentowanego waloru wykorzystano przy opisie tego wydania w Polskich Znakach Pocztowych (s.447) i jest to prawdopodobnie jedyna znana całość ofrankowana tymi znaczkami; unikalny obiekt w dobrym stanie zachowania (minimalne punktowe przebarwienia).

11.10.1920 oddziały polskie ponownie zajęły Słuck, powstał Białoruski Komitet Narodowy, ludność miejscową reprezentowała Rada Słucczyzny, w której rękach znajdowała się pełnia władzy cywilnej oraz organizacja formacji wojskowych. 10.11 ogłoszono w zdobytym Mozyrzu powstanie niepodległej Białorusi. Szybko sformowano "I Słucką Brygadę Strzelców Wojsk Białoruskiej Republiki Ludowej", a następnie brygadę w składzie dwóch pułków: "1 Słuckiego Pułku Strzelców i "2 Grozowskiego Pułku Strzelców". Zgodnie z postanowieniami rozejmu 24.11 polskie oddziały rozpoczęły opuszczenie tych terenów, Za odchodzącymi następowała Armia Czerwona zajmując Słuck, a 29.11 osiągając linię demarkacyjną (15 km pas neutralny między stronami), niewielkie oddziały białoruskie nie mogły stawić skutecznego oporu, ewakuowały się więc wraz z Radą Słucczyzny razem z Polakami. Z pasa neutralnego Białorusini przystąpili do działań zaczepnych przeciwko bolszewikom, doszło do bojów pod Cimkowiczami i pod Wizną, w których Białorusini odnieśli zwycięstwa. Wskutek aktywności politycznej i wojskowej Rady Słucczyzny, oraz wzrastającego poparcia miejscowej ludności dla jej działań, sowieci zaatakowali 3.12 oddziały białoruskie w pasie neutralnym, chcąc je wyprzeć na tereny kontrolowane przez Polaków. 6.12 pod Jadczycami I Słucka Brygada Strzelców została rozbita, ocalałe oddziały przeszły na stronę polską i zostały rozbrojone, lecz żołnierzy nie zamknięto w obozach internowania, reszta przeszła do partyzantki. Partyzanci otrzymywali pomoc i schronienie ze strony polskiej, nowe grupy dywersyjne przerzucano na stronę bolszewicką w rejon Słucka i Bobrujska. Warunki pokoju w Rydze nakazywały stronom uregulowanie problemu białoruskiego, w ich wyniku strona polska zaprzestała wspierania białoruskich działań niepodległościowych skierowanych przeciwko bolszewikom. Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego wydało rozkaz rozwiązania (do 26.4.1921) wszystkich białoruskich grup dywersyjnych działających z terenu Polski, miały one zostać rozbrojone. Tak zakończyło się Powstanie Słuckie, a przygotowane znaczki nie weszły do obiegu.